12 Ağustos 2012 Pazar

ameliyat oldum...

oldu da bitti maşallah...
Bu yılın ilk yarısı zor geçti benim için... sağlık sorunum nedeniyle...
Mart ayında korkunç bir karın ağrısıyla hastaneye gittiğimde öğrendim yumurtalık kistim varmış. bunu öğrenebilmek için 4 hastane dolaştım araştırma hastranesinde apandisit bulgusuyla ameliyata alınmak üzereydim ki ultrasonda kistim göründü... sonra sıkıntılı günler başladı...
 öncelikle tam 3 ay gitmedik hastane değiştirmedik doktor bırakmadım kistim 5 cm idi her gittiğim doktor ameliyat dedi.. sadece bir tanesi kapalı ameliyat ederim dedi ama bu sırada kistim 8 cm olmuştu.

neyse laparoskopi denilen kapalı ameliyatı olmaya karar verdim. gelgelelim ameliyat umduğum gibi olmadı.

 Laparoskopi ile başlanan operasyon sırasında umulmadık bir gelişme yaşanmış... (doktorumun yalancısıyım cihaz bozulmuş  :(   ) kanama başlamış durduramamış bu yüzden açık ameliyata geçmiş normalde 1 saat sürmasi beklenen ameliyatım tam 5 saat 10 dk. sürmüş.

 Ayıldığımda çok kızdım doktoruma başka birşey düşünemedim önce kapalı olacaktım ne olmuş olabilirdi de cihaz bozulurdu. beceremedim diyememişti de diye düşündüm...  yan yatakta yatan hasta benden önce ameliyat olmuştu. onunkisi kapalı olmuştu. ben ayılmaya çalışırken o çoktan ayılmış normal düzenine dönmüştü. ertesi sabah çok canlı bir şekilde taburcu oldu ( çok kıskanmıştım onu ) ben bir kaç gün daha yattım hastanede. o kadar narkozu atmam kolay olmadı. ha bire kustum... o kadar yorgun hissediyordum ki bir türlü yataktan çıkmak istemiyordum. hemşire sondayı çıkarmak istediğinde şiddetle karşı çıktım . bunu kendi başıma yapabilecek kadar güçlü hissetmiyordum kendimi.onlar ise ısrarla yataktan çıkmam yürümem gerektiğini söylüyorlardı. ancak bu şekilde iyileşebilirdim. neyse 2. gün 1 defa altı üstü 10 adım 3. gün 20 -25 adım atarak çıktım yataktan bir de sadece tuvalet ihtiyacı için onun dışında asla çıkmadım çıkamadım o kadar yorgun hissediyordum ki anlatamam.

 Neyse 4. gün evimdeydim hiç taburcu edilmek istemedim. orda kendimi daha güvende hissediyordum acil bir durum olsa hemen müdahale edebileceklerdi. ama evde bunun olma ihtimali düşüktü. annemse bir an evvel eve gitmek istiyordu. onun içinde zordu koltuk tepesinde geçen geceler...

Eve geldiğimde ağrılarım devam etti ha bire ağladım durdum. yataktan çıkmayı reddettim.  bir hafta sonra doktorumunda izniyle bodruma geldim. ailem burdaydı. burda daha iyi bakılırdı bana. burdada ağrılarım azalmak bilmedi. Kimileri bunu nazımdan yaptığımı düşündü. Süreç çok normaldi bir günde iki ameliyat olmuştum. Kimi beni anlamaya çalıştı (Ağrı eşiğim düşüktür benim. iğne batsa feryad ederim elimde değildir. çok canım yanar. kendimi çok zorlarım ama elimde değildir dayanamam.) işte buna yordular bense ölüyordum ağrıdan . 2. hafatyı atlaşmışken devam eden ağrılardan işkillenmeye başladım. ama çevremdekiler normal olduğunu söylediler. kimisi ben ne ameliyatlar geçirdim kızım senin gibi nazlanmadım ilk haftadan sonra işime gücüme döndüm diyorlardı. işte içimi acıtan bunlardı kimseyi inandıramıyordum. ağrılarımın gerçek olduğuna keşke naz yapıyor olsaydım. 3. haftanın sonuna yaklaşırken ( yatarken , kalkarken, otururken ölüyordum ağrımdan yatakta sağa sola dönmek ölümdü benim için )ablam durumun önemini farketti ve beni doğruca hastaneye kendi doktoruna götürdü.

Dokotor ultrasonda göbek deliğimin hemen altında 4 cmlik şiş farketti radyolojiye yolladı inceleme sonucu göbek fıtığı dedi cerrah çok acil almamız lazım dedi. dünya başıma yıkılmıştı. henüz 1 ayı tamamlamadan tekrar ameliyat olma fikri kahretmişti beni. çok kızdım çevreme beni anlamadılar ben naz yapmıyormuşum. doktora kızdım beceremedi 5 saat sürdü o kadar narkozu çıkarırken zorlanmıştım ve bu göbek fıtığına neden olmuştu. anneme kızmıştım çünkü bana iyi, bakmamıştı. yoksa neden böyle olsundu ki..... böyle böyle kendime çevreye kızrken ablam beni başka doktora götürdü bir tanesiyle yetinmedi. o da kas yırtığı dedi. fıtık değil. HAYDAAAA  buna çok sevinmiş olmakla beraber ( ameliyatsız kendi kendine geçermiş) şimdi ben hangisine inanayım. iki aynı branştan doktor farklı teşhisler... sonra 3. doktora gittim o da kas yırtılması dedi OHHHH çok şükür rahat bir nefes aldım .Şimdi daha iyiceyim Ameliyat olalı neredeyse 35 gün oldu ağrılarım gittikçe azalıyor.

      Şimdi uzuuunnnn lafın kısası... :)  neden bu kadar uzattım bilmiyorum ama. aneliyat olmamışlara bir kaç tavsiye doktorunuza güvenin bu çok önemli güvenemiyorsanız tekrar tekrar düşünün.
      Ameliyata kararı varsa emin olmak için bir başka doktora daha gidin.
      Ameliyat sonrası elinizden geldiğince ve ameliyat ortopedik değilse bol bol yürüyün. Ne kadar çabuk yürümeye başlarsanız o kadar çabuk iyileşirsiniz...
      Kendimi iyi hissediyorum iyileştim diyip ağır işlere kalkışmayın. ağırlık taşımayın.
      Hep şükredin....     :)))))))  sevgilerle

Hiç yorum yok: